تأثیر پارامترهای پالس بارگذاری بر مدول برجهندگی مخلوط های آسفالتی با استفاده از نظریه ویسکوالاستیک

مدول برجهندگی مخلوط های آسفالتی از جمله پارامترهای کلیدی در روش های مکانیستیک - تجربی طراحی روسازی است. مدول برجهندگی مخلوط های آسفالتی معمولاً تحت اثر یک بارگذاری مشخص تعیین می شود که این بارگذاری، شرایط واقعی بارگذاری مصالح آسفالتی را در کلیه موارد شبیه سازی نمی کند. در این مقاله، تأثیر پارامترهای مختلف بارگذاری شامل شکل پالس تنش، مدت زمان اعمال پالس تنش، نسبت دوره استراحت به مدت زمان اعمال پالس تنش و همچنین تعداد سیکل های پیش بارگذاری بر روی مدول برجهندگی مخلوط های آسفالتی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور از اطلاعات مدول مختلط چهار نوع مخلوط آسفالتی استفاده شده و پس از اعتبار سنجی نتایج حاصل از روش عددی بر پایه نظریه ویسکوالاستیک، مدول برجهندگی در شرایط مختلف با بهره گیری از نظریه ویسکوالاستیک محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد که شکل و مدت زمان بارگذاری بر روی مدول برجهندگی مخلوط های آسفالتی به طور قابل ملاحظه تأثیر می گذارد و باید در طراحی روسازی مد نظر قرار گیرد. به علاوه نسبت دوره استراحت به زمان بارگذاری باید حداقل برابر با 9 انتخاب شود تا خطای پیش بینی مدول برجهندگی کمتر از 3 درصد باشد. در این مقاله دو مدل با توانایی تعمیم پذیری بالا به منظور پیش بینی مدول برجهندگی با توجه به مدت زمان بارگذاری و دمای مخلوط آسفالتی ارایه شده است. مدل های فوق این امکان را فراهم می سازند تا با انجام تعداد محدودی آزمایش مدول برجهندگی و کالیبراسیون مدل، امکان تعیین مدول برجهندگی مخلوط آسفالتی در سایر دماها و زمان های بارگذاری فراهم شود. همچنین مشخص شد که بین مدول برجهندگی تحت اثر بارگذاری نیم سینوسی و مربعی یک رابطه کلی بسیار دقیق برقرار است و پس از کالیبره کردن این رابطه می توان با انجام آزمایش تحت اثر یک شکل بارگذاری، مدول برجهندگی تحت اثر شکل بارگذاری دیگر را پیش بینی کرد.